De auteurs hebben gezocht naar wat zij gemeenschappelijk vinden dat er (minimaal) op een daltonschool te zien moet zijn. In maart 2018 heeft de Nederlandse Dalton Vereniging het boekje DaltoniDee uitgebracht. Daarin geeft de vereniging kort en krachtig de essentie weer van modern daltononderwijs. De beschrijving van de essentie van de daltonidentiteit is sinds de introductie van het Dalton Plan van Helen Parkhurst in Nederland periodiek uitgevoerd. Telkens hebben daarbij de vragen centraal gestaan wat kenmerkend is voor daltononderwijs en wat onderscheidend is. Bij een beschrijving van een daltonidentiteit kom je veelal uit op het formuleren van een soort ‘grootste gemene deler’ en dat is bij DaltoniDee ook gebeurd. De auteurs hebben gezocht naar wat zij gemeenschappelijk vinden dat er (minimaal) op een daltonschool te zien moet zijn. Gelijktijdig roept het daltongedachtegoed ook om als leraar, directeur, opleider en bestuurder op zoek te gaan naar je eigen visie. De vraag is essentieel hoe jij zelf daltonkwaliteit definieert en hoe die kwaliteit zichtbaar gemaakt kan worden in de praktijk. Perspectief nemen, ook ten aanzien van wat je als de essentie van het daltongedachtegoed ziet, hoort bij dalton. Een ‘grootste gemene deler’ mag ons dan als daltonianen binden, je eigen perspectief innemen laat daltonianen juist van elkaar verschillen. In Perspectieven op Dalton laten acht daltonopleiders de lezer kennismaken met hun persoonlijke visie op daltononderwijs. Het doel ervan is om met deze acht uitgewerkte voorbeelden leraren(teams) te helpen bij het formuleren van eigen perspectieven. Daltononderwijs vraagt immers van leraren om antwoorden te kunnen geven op de vraag waartoe je kinderen op een daltonschool opvoedt en onderwijst en waarom je de dingen in je daltonschool doet, zoals je ze doet. Het boek wordt afgesloten met een hoofdstuk waarin Patrick Sins de acht bijdragen samenbrengt en op basis daarvan een eigen visie inbrengt. Patrick Sins is als lector verbonden aan het lectoraat Vernieuwingsonderwijs bij Saxion in Deventer en Thomas More Hogeschool in Rotterdam. René Berends is werkzaam aan de pabo van Saxion in Deventer. Hij is daltonopleider en onderzoeker bij het lectoraat Vernieuwingsonderwijs. Dick de Haan is werkzaam aan de pabo van Hogeschool Utrecht en daltonopleider bij Daltonvenster. Dolf Janson is daltonopleider bij Janson Academy en bestuurslid van de sectie daltonnascholers en -opleiders (DNO) van de NDV. Glenda Noordijk is daltonopleider bij Noordijkdaltonadvies. Rietje Voorn is daltonopleider bij Rietje Voorn Advies. Annemarie Wenke is daltonopleider bij Wenke Perspectief. Brigitte Witmus is werkzaam aan de Thomas More pabo in Rotterdam. Zij is daltonopleider en lid van de kenniskring van het lectoraat Vernieuwingsonderwijs. Hans Wolthuis is werkzaam aan de pabo van Saxion in Deventer. Hij is daltonopleider en lid van het bestuur van de Nederlandse Dalton Vereniging

Bij het discussiëren of samenwerken kan het handig zijn om onderlinge rollen te verdelen. Zo krijgt ieder kind een verantwoordelijke taak in de groep. Het doosje bevat 7 rollenkaarten.

Schrijf (zelf bedachte) reflectievragen op een bal. Gooi elkaar de bal om beurten toe. Degene die de bal vangt, geeft antwoord op de vraag die voorop staat.

De Dalton kletspot is gevuld met 36 denkkaartjes. Kaartjes met vragen en stellingen met de vijf elementen om een eigen onderwijsvisie te bouwen.

Zowel daltonscholen als niet-daltonscholen kunnen gebruik maken van dit klapboekje om kinderen uit midden- en bovenbouwgroepen te laten reflecteren. In dit klapboekje zijn reflectievormen verzameld en beschreven die breed ingezet kunnen worden. Reflecteren is belangrijk. Het gaat erom na te denken over jezelf en over anderen, maar ook over je werk, over hoe je dat aanpakt en wat daarvan de resultaten zijn. Zo kun je ervan leren om het een volgende keer beter te doen.

Omdat kinderen op school zelf leveren worden ze daarom in het onderwijs wel ‘kinderen’ genoemd. Je kunt ook veel van elkaar leren door elkaar te helpen. Je kunt met elkaar leren, door in de groep of in groepjes samen te werken. Dat samen werken en samen leren gaat niet altijd vanzelf. Je kunt daar beter in worden door te oefenen met verschillende coöperatieve werkvormen. Zowel daltonscholen als niet-daltonscholen kunnen gebruik maken van dit klapboekje met werkvormen voor samenwerken of samenwerkend leren. Je kunt met elkaar vrij een werkvorm kiezen als je wilt samenwerken. In dit klapboekje staan de praktische uitwerkingen van de coöperatieve werkvormen. Wil je meer uitleg, dan verwijzen we je naar de betreffende handleiding van Expeditie Dalton. Meer weten over Expeditie Dalton? Kijk op www.expeditiedalton.nl.

Deze weekkalender is een bijproduct van de iSelf handleiding en mede samengesteld door pabostudenten aan de Thomas More Hogeschool te Rotterdam. Uit de iSelf aanpak hebben wij fragmenten geselecteerd om deze vervolgens om te zetten naar praktische handvatten voor de leerkracht. Daarmee is de weekkalender een hulpmiddel om zelfsturend leren op een klassikale en gestructureerde manier te bevorderen, met het doel om leerlingen te leren hoe zij het leerproces zelf kunnen aan- en bijsturen. Het doel is om jou als leerkracht te helpen stapsgewijs te werken aan het bevorderen van het zelfsturend leren van de leerlingen. In de 40 weken komen er instructies van verschillende strategieën voorbij en wordt er gewezen op het belang van het delen van kennis en ervaringen met collega’s. Zo streven we gezamenlijk naar leerlingen die hun leerproces leren aan- en bijsturen.

Dr. Piet van der Ploeg lectures Philosophy of Education at the University of Groningen in the Netherlands. His research interests include the history of reform education and the philosophy of citizenship education. Apart from John Dewey, no American educational reformer has been as internationally successful and influential as Helen Parkhurst, the founder of Dalton education. In the 1920s and 1930s, Dalton education was spread throughout the world. At the moment the Netherlands is the country with the highest density of Dalton schools. Almost four hundred elementary schools (five percent of all) are Dalton schools. This historical and theoretical study gives an account of the practice and the theory of the Dalton Plan. Next it discusses the background and context of the Dalton Plan. It also compares the Dalton Plan to other critical and innovative approaches to education. Helen Parkhurst was herself not keen on historical and theoretical exercises. This study shows that historical and theoretical research is interesting nonetheless. It demonstrates the distinctiveness of Dalton education, for instance: *that learning by experience is not the same as learning by doing and that experience doesn't have the same role for Parkhurst as it does for other reformers; *that there are important differences between working with assignments in the Dalton Plan and working with materials in the Montessori Method; *that the Dalton Plan holds efficiency as its main objective, whilst at the same time opposing the efficiency-hype seen at the beginning of the twentieth century; *that the meaning of cooperation in the Dalton Plan is not the same as what we usually mean by this; *that Parkhurst's school as a community distinguishes itself from Dewey's school as a community; and *that freedom in the Dalton Plan is something other than freedom of choice.

There is increasing interest in Dalton education. For many parents, teachers and principals, the principles of this form of innovative education offer a direction to take in the further development of their schools. The origin of Dalton education lies in America. Its initiator, Helen Parkhurst, began her teaching career in rural Wisconsin more than a hundred years ago, in the autumn of 1904. She taught her students to work on assignments independently, with the freedom to plan and complete them as they saw fit, enlisting each other's help and the teacher's assistance when needed. Since then, Dalton education has evolved, but the essence of what Parkhurst intended has remained. As the popularity of Dalton education grows, so does the need for information about Parkhurst's life, her ideas, and her own teaching experiments. This biography aims to meet that need. It paints a picture of a woman who wanted to give children a voice in their work and in their own lives and succeeded in doing so through her tirelessness and powerful personality. But that drive also led to conflicts, disillusions and disappointments.

Daltononderwijs is een bloeiende en groeiende vorm van vernieuwingsonderwijs. Het is ruim honderd jaar geleden dat Helen Parkhurst over haar Dalton Plan publiceerde en dat er in ons land voor het eerst mee geëxperimenteerd werd. Het is ruim negentig jaar geleden dat de eerste ‘daltonianen’ in ons land de Nederlandse Dalton Vereniging (NDV) oprichtten. In de rij voorzitters van de NDV is Willem Wagenaar de achtste in de rij. Hij gaf leiding aan de NDV in de periode 2009-2023. In die veertien jaren verzorgde Wagenaar tien keer per jaar een column in de nieuwsbrief van de vereniging. Daarin bracht hij ontwikkelingen binnen de NDV in verband met het wereldnieuws of schreef hij over spontane voorvallen die de daltonkernwaarden bij hem opriepen. In Dalton en … zijn deze columns verzameld, voorzien van een beschouwende inleiding en een persoonlijke uitleiding. De columns geven een inkijkje in persoonlijke beweegredenen van Wagenaar en tegelijkertijd een beeld van hoe de NDV zich ontwikkelde in roerige tijden en hoe Wagenaar daarbij leiding gaf aan de vereniging. Willem Wagenaar voelde zich verantwoordelijk. Van hem zijn de woorden: “Verantwoordelijkheid dragen moet je gegund worden! En het is mij gegund. Daar dank ik iedere daltoniaan voor”.

Dalton IDee (voorheen Dalton Paspoort). Kwantumkortingen worden automatisch gegeven als u meerdere exemplaren tegelijkertijd bestelt van dit artikel: 10 of meer exemplaren: 5% korting 30 of meer exemplaren: 10% korting 100 of meer exemplaren: 15% korting

BASISONDERWIJS boek. Dalton: LEF PO ondersteunt teams, individuele leraren en pedagogisch medewerkers zich bewust te worden van de eigen daltonvisie en helpt om die eigen visie door te ontwikkelen. Een leraar wordt een daltonleraar en een school een daltonschool als er gewerkt wordt vanuit een daltonvisie. En je bent een goede daltonleraar en een goede daltonschool als die eigen daltonvisie op een effectieve en efficiënte manier wordt gerealiseerd. Het boek biedt ook praktische ideeën om een onderwijspraktijk te realiseren die gestoeld is op zo’n daltonvisie. Met andere woorden: in Dalton: LEF PO worden de ‘why’, ‘how’ en ‘what’ van het daltononderwijs besproken. Het gaat daarbij om breed persoonsvormend onderwijs dat geïnspireerd is op het gedachtegoed van Helen Parkhurst, waarbij kinderen leren om mee te praten en mee te beslissen over het eigen leren en over het onderwijs dat daarvoor ingericht moet worden. Want een stem krijgen in de eigen ontwikkeling levert kinderen ervaringen op om uit te groeien tot een ‘mens met lef’.